Inspiratie “Mama troost met woorden, ik met chocolade”

“Mama troost met woorden, ik met chocolade”

Hannelore: “Voor mensen zorgen, dat zit me in het bloed. Jarenlang werkte ik als verpleegkundige. Een sociale job die me erg lag, maar na een tijd had ik nood aan een nieuwe uitdaging. Mijn vijftigste verjaardag naderde en dat maakte me bewust van de hoeveelheid professionele jaren die nog voor me lagen. Mijn kinderen waren intussen groot: ik kon me weer wat meer op mezelf en mijn werk toeleggen. In het laatste professionele hoofdstuk wilde ik een job uitoefenen die me 100% lag en waar ik mijn rugzak aan ervaring en talenten ten volle kon inzetten.” 

Hoe kwam je dan in de uitvaartsector terecht? 

Hannelore: “Het was niet Thomas, maar mijn andere zoon, Pieter-Jan, die even in de uitvaartsector werkte en met inspirerende verhalen naar huis kwam. Aangrijpende verhalen ook. Waaruit bleek hoe intens en emotioneel de job als uitvaartbegeleider kon zijn. En aangezien je het afscheid van een overledene van van A tot Z begeleidt, doe je ook veel logistieke zaken: het drukwerk zetten, het funerarium openhouden en de dienst voorgaan als moderator. Maar ook natuurlijk het contact met de overledene is een belangrijk deel van het werk: het overledene ophalen, opbaring en de kisting. Het vraagt heel wat uiteenlopende capaciteiten. Tien jaar geleden had ik me er misschien niet aan durven wagen, maar nu dacht ik: Dit is iets voor mij. Dus ik heb me geinformeerd en omgeschoold tot uitvaartbegeleider.” 

Jij nam een nieuwe professionele start, maar jouw zoon binnenkort ook? Thomas, jij zit in je specialisatiejaar chocolatier-patissier?

Thomas: “Klopt. We hebben in het kader van onze opleiding net een mini-onderneming uit de grond gestampt. Ons product is een chocoladebar, ‘Baruni’, waarin we de link leggen tussen unieke smaken en emoties. We ontwikkelden een chocoladebar met een krokant laagje van feuilletine en knettersuiker met daarop een zachte ganache van melkchocolade met een toets van framboos en merengue. Bovenop de ganache bevindt zich een smeuïge gezouten karamel. Dit alles wordt omhuld met kwalitatieve melkchocolade.”

Het water komt me al in de mond…

Thomas: “Ik hoop het! We hebben gezocht naar een smaakcombinatie die een breed publiek aanspreekt, maar die toch speciaal is. Zo geeft framboos een frisse touche en zorgt gezouten karamel dan weer voor dat tikkeltje punch. We hopen dat deze chocoladebar in zekere zin mensen ook raakt en zelfs troost biedt. Wanneer het tegenzit, grijpen veel mensen naar iets zoet en lekker als ‘comfort food’. Dat is ook puur wetenschappelijk te verklaren: In chocolade zit een stof waardoor je hersenen endorfine aanmaken. Dat geeft je een gelukkig gevoel. Sereni plaatste een bestelling van tweehonderd chocoladebars om uit te delen op een uitvaartbeurs.”

Ga jij je dan ook de uitvaartsector in later? Je zou koffietafels kunnen organiseren met chocoladerepen?

Thomas: “Dat zou kunnen, maar ik ga eerst nog wat verder studeren. Ik ben nog maar 18 en wil graag nog wat ontdekken en zien wat er op mijn pad komt. Liefst wil ik me wel toeleggen op fijnkeuken. Eten brengt mensen samen en dat vind ik mooi.”

“Mama troost met woorden, ik met chocolade”

Hannelore: “Binnen ons gezin hechten we daar ook veel belang aan. We eten ’s avonds altijd samen. Dat is het moment waarop we met elkaar ontmoeten, elkaar vertellen hoe de dag geweest is. Je kan dan ook je moeilijkheden delen met elkaar of gewoon genieten van de maaltijd. Wat er op tafel staat mag eenvoudig zijn, een lekkere lasagna bijvoorbeeld. Het gaat vooral om het samen kokkerellen, samen eten en samen zijn.”

Thomas: “Ik ben zelf een man van weinig woorden, dus met lekker eten verbinding maken vind ik eigenlijk makkelijker. Mama is een stuk socialer.” 

Hannelore: “Dat klopt. Ik zal makkelijker het gesprek aangaan, betekenisvol aanwezig zijn en actief luisteren naar iemand die het moeilijk heeft. Dat is ook een niet onbelangrijk onderdeel van mijn nieuwe job: de nabestaanden emotioneel opvangen, de afscheidsceremonie modereren, organisatorische afspraken maken,… Er is veel overleg en gerichte communicatie nodig om de nabestaanden te ondersteunen in hun beslissingen.” 

Hannelore troost met woorden en daden, Thomas met voeding? 

Thomas: “Zo zou je het kunnen stellen. Ik zou niet kunnen wat mijn mama doet. Ze kwam natuurlijk al uit de zorgsector, dus ze was het gewend om met mensen te werken en met lichamen. Maar toch. Een overledene opbaren, het zou niets voor mij zijn…”

Hannelore: “Dan kan jij beter de rouwmaaltijd verzorgen.”

Thomas: “Inderdaad.”

Baruni-bars zijn te bestellen op www.baruni.be